27e RTC Duurstede Mergelland toer 2018

27e RTC Duurstede Mergelland toer 2018

Met 19 enthousiaste toerders vertrokken we om 10.00 uur vanuit Spaubeek voor onze jaarlijkse Mergelland toer.
Iedereen had er zichtbaar zin in, fietsjes glimmend, korte broeken en korte mouwen. Wouter zelfs met een hele mooie net nieuwe fiets, de lak was net droog! Van Lex mocht zijn S-Works weer buitenspelen, die had er dan ook goed zin in. Gelukkig ook steeds meer titanium op de weg, Nederlands met een Spaans vleugje en Amerikaans, mooi hoor.

De omstandigheden waren fantastisch:
Het weer: warmste 8 april ooit, zon volop.
De weg: schoon en droog, geen lekke band gehad, verkeer lekker rustig.
Catering: Onderweg in de Vijlerhof een pauze met Limburgse vlaai en na de toer een heerlijke pastamaaltijd verzorgd door het tenniscentrum in Spaubeek, ons vaste vertrekpunt van de laatste jaren.
Routes: 2 routes: 125km voor de 7 snelle boys en 85km voor de 12 “rustige” toerders.

Na een korte ‘zegening’ van Renze vertrekken we, eerst de snelle ploeg met Lex, Marcel, Remco, Johan, Theo, Harrie en Wouter.
Kort daarna zijn wij ook gestart met “aan boord” Renze, Walter, Rob, Jacqueline, Tinus, Nico, Gerard Ko, Wim van E, Evert, Bea, Emile en ondergetekende.
Direct vanuit Spaubeek een licht klimmende weg, de spieren worden warm gezet. Na zo’n 20 km de Bemelerberg, de eerste serieuze klim waarin de overwintering en dus conditie van iedereen duidelijk wordt.
Onze RTC Duurstede woensdagavond spinning, onder leiding van instructeur Lisette Martens, bleek een perfecte basis om goed naar boven te komen, powered by Fit4All! Zoals afgesproken boven wachten en samen weer door.

Via de zuidelijke route vanuit ‘west naar oost’ volgen de diverse klimmetjes elkaar regelmatig. Iedereen kan het goed aan maar her en der zien we al wel wat rodere gezichten en zweetdruppels. Maar ja, als je pas voor de eerste keer op de racefiets zit (wel ge-ATB-ed gelukkig) dan kan het wel lastig zijn daar in Limburg 😉 We noemen geen namen Evert.

Langzamerhand bereiken we de mooie langere klimmen. Achter elkaar verteren we de Loorberg van Slenaken naar Epen en de mooie Camerig klim. Hier kun je echt in een lekker ritme naar boven rijden, de mannen met duurvermogen komen hier van voren, genieten dus.
Na de Camerig is er de keus om de lus van het Drielandenpunt Vaals mee te pakken. Via een klein stukje België volgt de geweldige klim naar het raakpunt van NL, B en D, een foto waardig.
De snelle ploeg reed ons daar achterop zodat Bea even een mooi fotomomentje organiseerde met een ‘handige’ voorbijganger.

Met een mooie lange afdaling gaat het via Vaals met z’n allen ‘in volle galop’ naar de pauze in Vijlen.

Na de pauze weer een splitsing in twee groepen. De snelle jongens verdwijnen snel uit het zicht, we zien ze later nog net aan hun laatste deel van de Eyserbosweg bezig.

Evert en Jacqueline besluiten de route naar Spaubeek te volgen onder het motto ‘genoeg is genoeg’. Door een misverstand nog even een korte koerswijziging, maar gelukkig ook weer snel op de juiste korte route.
De rest gaat nog enkele lussen extra pakken. Bea moest en zou veel hoogtemeters maken ter voorbereiding op haar grote uitdaging van het seizoen 2018 de TransAlp op de ATB, dus eerst overleg over het verdere verloop van de route.

We besluiten ook de lus met de Eyserbosweg mee te nemen in de route.
Wat een gemene @&%*klim is dit, je moet bij het ingaan van bos echt nog over hebben om daar de 15% stijging te overleven. Iedereen haalt het goed, ons nieuwe lid Tinus met glans.

Na de Fromberg gaat de route naar Schin op Geul.
Hier een volgende keus over de lus met de Keutenberg erin.
Deze ‘gifbeker’ van 24% besluit ik lekker links laten liggen, stumpen is niks (meer) voor mij. De ene helft van ons groepje besluit de uitdaging aan te gaan. En daar gaan ze, bikkels hoor die Renze, Walter, Wim, Tinus & Bea.

De rest is in strak tempo, wind mee en licht dalend, terug gevlogen naar Spaubeek. Na 100 kilometer en 1.437 hm was het voor deze bikkels mooi geweest. Een voor een druppelen ook de andere RTC groepen binnen in Spaubeek. Dan is het lekker douchen en op het terras uitblazen met een frisje of Lindeboom, het leven is goed.

We maken het dagrapport op.
Walter is content met zijn nieuwe Cervelo, op wat kleine schakelproblemen na. Lex is blij dat zijn S-Works (hij is mooi Lex) weer buiten mocht spelen. Walter heeft zijn J.Guillem kunnen testen, geslaagd! Tinus eindigt zeer tevreden op zijn nieuwe hemelsblauwe Giant. Harrie laat met zijn turbodijen het frame kraken. Marcel en de rest van de snelle jongens ogen onaangedaan na ca. 130 km en 1500 plus hm, of verbeeld ik mij dat nou 😉
Johan is op de weg terug, stap voor stap komt hij weer op zijn oude niveau. Klasse Johan.

De uitbater van het tennispark heeft voor de liefhebbers een heerlijke pastamaaltijd klaargemaakt. We genieten van een pompoen soepje en pasta met salade onder het genot en de emotie van de finale Parijs – Roubaix op het grote scherm. Voelen we ons allemaal een beetje Peter Sagan of verbeeld ik mij dat nou? Hoe dan ook, we sluiten een geweldige dag af, een jaarlijks hoogtepunt op onze RTC Duurstede activiteiten agenda.

Renze heeft de organisatie perfect op zich genomen en met groot succes, waarvoor ons aller dank. Bea bedankt voor de mooie foto’s.

Iedereen gaat weer terug naar Wijk bij Duurstede en omstreken, het is rustig op de weg. Walter, Tinus en ik mijmeren nog wat na op de route naar huis. Moe maar heel voldaan kom ik thuis na een wederom prachtige dag in het Limburgse land. Dat je dit op je ‘oude’ dag allemaal nog mag en kunt meemaken, ik ben dankbaar en blij met mijn fijne RTC fietsmaten.

Met sportieve groet, Hans Lynskey

Iedereen is geschrokken van het tragische lot van de pas 23 jarige renner Michael Goolaerts. Later die avond blijkt hij te zijn overleden aan zijn hartfalen. Daar wordt je dan wel heel stil van. R.I.P. Michael.